GENTI CUM'ATTIA... kilka słów o Kalabryjczykach

     "Genti cum'attia" czyli, w dialekcie kalabryjskim, "ludzie tacy jak ty". Z takimi samymi marzeniami i z takimi samymi problemami. Wiadomo, nie można generalizować, jednak znalazłoby się kilka cech wspólnych dla Polaków i Kalabryjczyków, jak np. duma, przywiązanie do tradycji, gościnność, ciekawość świata, ale też bigoteria czy pasywna akceptacja kiepskiej rzeczywistości.

     Cały region Kalabria liczy sobie ok. 2 milionów mieszkańców, a krew płynąca w ich żyłach to ciekawa mieszanka - efekt mniej lub bardziej przyjaznych wizyt innych nacji, poczynając od starożytnych Greków, potem Rzymian, Bizantyjczyków, poprzez Normanów (stąd niezwykłe niebieskie oczy niektórych Kalabryjczyków) a nawet Arabów...

     Cholernie zazdroszczę Kalabryjczykom umięjetności delektowania się życiem i dystansu do świata, mimo że po dupie zawsze dostawali, nadal dostają i dostawać będą. Przecież niełatwo jest żyć w jednym z najuboższych regionów włoskich, na terenach narażonych na wstrząsy sejsmiczne, oglądając z okien aktywne wulkany czy też porachunki 'ndranghety, organizacji mafijnej 100% made in Calabria (o której szerzej napiszę już niebawem). Poważnym problemem jest też bezrobocie, które dotyka zwłaszcza ludzi młodych, a w niektórych gminach sięga nawet 25%. Poszukiwanie źródła dochodów skłania często Kalabryjczyków do opuszczenia ich ojczyzny, co czynią z bólem serca, a pisząc "ojczyzny" nie mam na myśli wcale Republiki Włoskiej, bo dla Kalabryjczyka wyjazd na północ Włoch to tak jak wyjazd za granicę. Bardzo często ich metą stają się jednak Szwajcaria lub Niemcy  (dawniej również Stany i Kanada). Równie często zdarza się, że jak już coś uciułają, to wracają, bo wszędzie dobrze, ale w Kalabrii najlepiej.

     Poszukiwanie źródeł dochodów jest zazwyczaj rozciągnięte w czasie, ze śladowymi ilościami determinacji, bo po pierwsze - jest to poszukiwanie, a nie gonitwa, a po drugie - aby życie nie uciekało należy je przeżywać pooowooooliiiiii, dlatego też zawsze jest czas aby:

- Pograć w karty

- Uśmiechnąć się do przechodzących ludzi

- Postać z chłopakami na ulicy

-Albo posiedzieć z chłopakami w barze

- Pomalować łódkę

Uwielbiam Kalabryjczyków za to, że gdy zdarzało mi się stracić cierpliwość, krzyczeć na nich i wkurzać się na tą ich rozlazłość i na to, że mają w głębokim poważaniu problemy, które powinne być rozwiązane NATYCHMIAST, słyszałam od nich: "Wyluzuj, na tym świat się nie kończy, zobacz jakie piękne dzisiaj słońce".

Miałam jednak nie generalizować, a zatem ogłaszam wszem i wobec, że są również Kalabryjczycy, których rzeczywistość przytłacza, których autentycznie boli beznadziejna sytuacja, rządy klanów, stagnacja i brak perspektyw. Są to zazwyczaj młodzi ludzie, mówią o tym głośno,a nawet śpiewają. Pragnąc swą kalabryjskość podkreślić, śpiewają w dialekcie. Na dowód przykład poniżej. Chłopaki z KONSENTIA grają mniej więcej od 10 lat, wydali trzy płyty, pochodzą z Cosenzy. Ich muzyka to trudna do sklasyfikowania mieszanka rocka, muzyki etnicznej inspirowanej kalabryjskim folklorem, drum&bass. Pod linkiem tłumaczenie utworu. Uprzedzam, że nie jest dosłowne, bo oryginał jest w dialekcie, którego jeszcze do końca nie zgłębiłam, a i rytm należało zachować. No i do poezji mu daleko;-) Ale za to pożyczyłam sobie od nich tytuł posta. Enjoy.

http://www.youtube.com/watch?v=wgmF-nUx3p0

LUDZIE TACY JAK TY

Ludzie tacy jak ty, niektórzy wychowani na ulicy

Wypruwają sobie żyły i nic nie mają z tej krwawicy

Chciałbym trochę kultury, ale nie ma czasu

Bo trzeba ciągle zapie*dalać za marną kasę

Każdego dnia nadzieja jak bańka pęka

Jak bardzo chciałbyś, żeby  skończyła się ta męka

Ludzie tacy jak ty, niektórzy wychowani na ulicy

Nic nie wyczytasz prócz apatii na asfaltowej stronicy

Wiadomo, to się zdarza w każdym kraju

Ci, co nic nie mają dają tym co już mają

Wiadomo, wszędzie trzeba pracować aby przeżyć

Ten, kto jest już na górze to wykorzysta, bo inną miarą cię będzie mierzyć

Tutaj jest twoje miejsce bracie, nie zdradzaj,  nie uciekaj

Aby żyć lepiej na własną śmierć nie czekaj

Traktowani jak bydło w lokalach w obcym mieście

Judaszowi przynajmniej  srebrników się dostało trzydzieści

Podcinają mewom skrzydła, ptaki są okaleczane

A rekiny, te korporacyjne, są cwane i dobrze ubrane

Ignorancja króluje wśród bezmyślnych, jest jej coraz więcej

Atmosfera się zagęszcza tutaj w Cosenzy

Ludzie tacy jak ty, niektórzy wychowani na ulicy

Nie osądzają po pozorach, myślą jak przetrwać, cierpią w ciszy

Ktoś płacze w ukryciu w zamkniętym pokoju

Ktoś się puszcza w wieku 13 lat, nie z własnego wyboru

Nadstawia drugi policzek świniom pod krawatem i z ryjem

Jak coś zrobi nie tak, alfons ją zabije

Ten świat oślepił sam człowiek

Te dźwięki, niewygodni świadkowie

Prawda się zapętla  niektórym pęknie struna

To się zdarza w Ameryce, to się zdarza także u nas.